Gecenin sessizliğinde herkes derin bir uykuya dalmıştı. Canan Hanım küçük oğlu Erdemin ağlama sesiyle uyandı. Sabahın seherinde içini bir hüzün kapladı. Erdem hiç ağlayarak uyanmazdı. Çünkü sevgi dolu, cıvıl cıvıl, her daim bulunduğu ortamı neşelendiren bir çocuktu.
Canan Hanım telaşla Erdemin odasına koştu. Erdem yatağının içine oturmuş, ellerini yüzüne kapatmış hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Onu hemen kucağına aldı, göğsüne bastırarak sevgi sözcükleri söyledi. Neden ağladığını sormak için biraz sakinleşmesini bekledi. Ama Erdem hiç sakinleşecek gibi değildi.
Annesi bir taraftan başını okşarken, bir taraftan da “ çok mu korktun? Bak ben buradayım, hepsi geçti” dedi. Erdem; hiç beklenmedik bir şekilde sustu ve “hayır hiç korkmadım, sadece üzüldüm” dedi. Sonra kaldığı yerden ağlamaya devam etti. Okumaya devam et “RÜYA FARKINDALIĞI: ERDEM’İN RÜYASI!”